Een nieuwe dag

 Het is nog vroeg. Ik zit buiten, nu is het aangenaam. Straks zal het weer erg warm worden. 

De vogels laten zich horen, in allerlei geluidjes. Er klopt een specht. Het roodborstje roept en de boomklevers maken een hoop drukte. Het gekoer van een duif klinkt er doorheen.

De zon is al op, de lucht is blauw en een briesje maakt het prettig om buiten te zitten.

Ontspannen, ja. Even alle gedachten aan straks, na deze zomer wegschuiven en zomaar luisteren.

Verwonderen over de schepping in zoveel variaties. 

Rust, om me heen en in m’n hoofd.

Zegen.

Gods woord zegt vandaag:


Ik denk erover nu ik zo hier buiten zit, in alle vroegte en stilte. (Geen kinderen die vragen, geen mensen die praten.)

Zijn genade is genoeg, waarom zou ik het dan bij mezelf zoeken? God kent mij en mn zwakheden. Maar zijn kracht wordt daarin volbracht. En dat is toch veel beter dan mijn kracht. Als dat al enorm zou zijn, dan nog is dat niet beter.

God wil Zijn sterkte laten zien, in mijn zwakheid.

Amen.

Hij kent de verlangens van mijn hart. Hij weet hoe de weg verder zal gaan. 

Overgave. Rust. Zijn kracht.



Reacties

  1. Dank je wel. Zo zou ik alle dagen willen leven. Jij?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. In Zijn kracht, jazeker. Maar het volk Israel moest na verkwikking ook de woestijn weer in. Dat zal ook ons leven hier zijn. En toch aan Zijn hand. Groet, Carlien

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je de moeite nam om m'n blog te lezen! reacties zijn welkom!

Populaire posts