Vragen

 Hoe moet je woorden geven aan omstandigheden.

Ik zoek ernaar.

Wil dingen niet groter maken dan dat ze zijn, niet voorbijgaan aan de zegeningen. 

Maar ondertussen heb ik wel mijn gevecht te voeren. 

Letterlijk, tegen de pijn en de rouw, de onbekendheid en daarbij komende onzekerheid.

Want wat de ene dag lukt, is de andere dag een moeilijke zaak. En het werk wat ik deed is, na veel proberen en aanpassen een onmogelijkheid geworden. Maar hoe dan nu?

Ik zoek naar antwoorden en vind er (nog) geen. Behalve een, die heel vaak terugkomt en waar ik serieus aandacht aan wil geven. En dat is rust.


Rust: letterlijk, maar ook rust om te komen in Zijn rust. Om alles te leggen in de handen van de Vader. Om mezelf te leggen in Zijn zorgende handen. Ik weet me er veilig. 


Nee, dan weet ik nog niet wat de toekomst zal zijn. Ik weet wel dat ik ook dat aan Hem mag overlaten. Al mijn pogingen zijn gestrand.


En dat voelt niet fijn. Je beperkingen onder ogen moeten zien is een proces. En ik wordt heen en weer geslingerd tussen vertrouwen en moedeloosheid. Frustraties en berusting.

Maar onder alles ligt de bodem van mijn bestaan. Dat is Gods liefde. Mijn waarde ligt niet in wat ik doe of wat ik heb, maar in Christus. In het kind-zijn van God, door het offer van de Heere Jezus.

En dan is het goed. Zijn weg. Achter Hem, aan Zijn hand.

Reacties

  1. Dank je wel voor dit bericht. Herkenbaar en fijn om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik wens je Gods zegen en troost in dit proces. Dromen opgeven, kleiner leren denken om te kunnen ontdekken hoe groot dat is.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je de moeite nam om m'n blog te lezen! reacties zijn welkom!

Populaire posts