Leven met een ziekte

 Chronisch

Hoe definitief kan dat klinken.

Geen dag meer zonder.  Zonder iets te merken van de ziekte in mijn lijf.

Pijn en vermoeidheid er zijn altijd, en als ze er even niet zijn, dan komen ze dubbel terug.

Ziekte is iets wat je hebt.

En het heeft invloed op wat ik kan.

Maar het verandert niet wie ik ben. Ik moet wel vaak op de rem trappen , als ideeen borrelen in mn hoofd.

Als plannen opkomen, maar de realiteit zo anders is.

Als dus de plannen ook veranderen moeten.

En nee dit is geen klagen, dit is een stukje van mijn gedachten.

Want de realiteit is dat ik moet leren om te leven met deze ziekte en alles wat het meebrengt.

Dingen die niet meer gaan, die minder goed gaan. Maar ook dingen die positief veranderen. Meer lopen, meer thuis, meer stilstaan bij zegeningen.

Want die zijn er, evenals de dankbaarheid omdat Hij er altijd is. Mijn focus op God houden, ook nu.