rust

Het vorige blogbericht, wat niet over een gezinsmoment gaat, ging over druk.

Inmiddels is het leven voor ons even op pauze gezet. We genieten van vakantie in Oostenrijk en laten het werk even voor wat het is.

En alle afspraken en druktes aan vrijwilligerswerk eveneens.

Wij zijn er even niet...

Het is goed om als gezin weg te zijn en aandacht te hebben voor elkaar.

Gesprekken te voeren en verbaasd te staan over de ontwikkeling van de kinderen die zo hard gaat. Te genieten van hoe ze opgroeien en zelfstandige mensen worden. Hun karakter te leren kennen en te zie hoe ze omgaan met uitdagingen.

Want we komen ze tegen, in lichamelijke zin, door tochten te lopen door de bergen.

Door de sneeuw en voor je gevoel eindeloos omhoog.

We komen ze tegen in  geestelijke zin, hoe ga je om met elkaar, ook als er geen afleidingen zijn.

Uitdagingen mogen we aangaan. Moeten soms ook aangegaan worden.

Om te groeien, te ontwikkelen.

Maar we moeten dit niet uit het oog verliezen:

‘Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God;’

‭‭Efeziërs‬ ‭2:8‬ ‭NBG51‬‬

Genade waardoor we zalig worden

Genade waardoor en waarin we rust vinden. Rust in God.

Genade waarmee we uitdagingen aankunnen.

Genade om te leven uit Zijn hand. Elke dag, vakantie of geen vakantie.