God van vertroosting

‘En de God van de volharding en van de vertroosting moge u geven onderling eensgezind te zijn in overeenstemming met Christus Jezus,’

‭‭Romeinen‬ ‭15‬:‭5‬ ‭HSV‬‬

Paulus schrijft over volhouden. Blijven geloven.

En hij geeft aan hoe:

‘Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden.’

‭‭Romeinen‬ ‭15‬:‭4‬ ‭

Hoop houden door zijn woorden, lezen in de Bijbel. Vertroosting vinden en volharden.

En diezelfde twee woorden gebruikt hij ook voor God.

De God van vertroosting. De God van de volharding.

Vol blijven houden. Troost ervaren.

Maar dat niet alleen, door die God zul je eensgezind zijn in Jezus.

Liefde tot elkaar, omdat je liefde tot God hebt.

Wat gaat het hier vaak mis. We belijden te geloven in God maar liefhebben van elkaar is moeilijk. Verdragen van elkaar tot daaraan toe.

En dan is het makkelijker om naar de ander te wijzen en te denken dat diegene moet veranderen. En dat is misschien ook wel zo, maar je bent verantwoordelijk voor je eigen gedrag en je eigen hart.

Steeds opnieuw weer bij God vergeving vragen, de ander vergeven door Gods kracht en genade.

Maar even terug naar de tekst: mij trof de uitspraak God van de vertroosting.

God heeft heel veel kanten.

En deze naam is een bemoediging.

Vertroosting. Wie heeft er geen troost nodig? Misschien niet altijd, maar elk leven kent zijn verdriet.

Zoek de troost dan bij deze God. Die troosten kan en wil!