Jethro en Mozes

Jethro, de schoonvader van Mozes, heeft niet stil gezeten die jaren dat Mozes in Egypte was en de tijd dat hij het volk Israel door de woestijn leidde.
Maar nu vond hij het tijd dat Mozes' vrouw en kinderen weer naar hem toe gingen. En hij ging op pad. Waarschijnlijk had hij wel gehoord wat er allemaal gebeurd was.
De volken rondom Egypte hebben wel gehoord van de rampen. De karavanen die af en aan gingen namen de verhalen mee.

Maar nu leek het veilig en Jethro reist Mozes achterna.
Als hij aankomt, verwelkomt Mozes hem.
En, zo staat er dan:

Mozes vertelde zijn schoonvader alles wat de HEERE ter wille van Israël met de farao en de Egyptenaren gedaan had, al de moeite die hun onderweg getroffen had, en hoe de HEERE hen gered had.

Jethro verheugde zich over al het goede dat de HEERE aan Israël gedaan had, dat Hij het gered had uit de hand van de Egyptenaren.

En Jethro zei: Geloofd zij de HEERE, Die jullie gered heeft uit de hand van de Egyptenaren en uit de hand van de farao, Die dit volk van onder de hand van de Egyptenaren gered heeft!

Wat me opvalt: Mozes verteld wat de Heere heeft gedaan. Niet wat hij deed.
En dat vind weerklank in het hart van Jethro. Hij looft God.
Een les voor ons! We mogen, moeten misschien wel, goed van God spreken. En wat Hij heeft gedaan.
Onze focus mag op Hem zijn. Als we goed van Hem spreken, zal dat weerklank vinden.

En er komt ook ruimte, want Mozes heeft het erg druk. Te druk. Te veel zaken vragen zijn aandacht.
Wat is het dan wijs dat hij naar zijn schoonvader luistert. Want Jethro ziet het en geeft advies.
Je hoeft niet altijd alles alleen te doen. Je hoeft niet alles zelf te doen, Mozes!
Laat ook anderen iets doen. Ook zij hebben talenten, wijsheid.
En geldt ook dat niet voor ons. We hoeven niet alles te doen. Anderen hebben ook talenten en kennis en kunde. Samen mag je dienen.

Weer genoeg stof voor ons volgende gezinsmoment!
We mogen wijzen op God.
Zoals een zonnebloem zich naar de zon keert, mogen wij ons keren tot God.