de schelfzee in vertrouwen

We gaan gezinsmomenten over de woestijnreis van Israel houden.

De start daarvan ligt bij de instelling van Pesach, na de 10e plaag.

Maar bij de joodse feesten en bij Pasen hebben we daar al eens over nagedacht.

Daarom starten we in exodus 14.

Terwijl ik voor mezelf het hoofdstuk lees, kom ik bij de volgende tekst:

‘Doch Mozes zeide tot het volk: Vreest niet, staat vast, en ziet het heil des HEEREN, dat Hij heden aan ulieden doen zal, want de Egyptenaars, die gij heden gezien hebt, zult gij niet weder zien in eeuwigheid. De HEERE zal voor ulieden strijden, en gij zult stil zijn.’

‭‭Exodus‬ ‭14:13-14‬ ‭SV1750‬‬

Wat hadden de israelieten voor beeld van God?

Ze wisten van de verhalen over hun voorouders.

Ze wisten wat Mozes hen verteld had.

Hij was voor hen JHWH, de Ik Ben. 

Ze hadden de plagen in Egypte gezien. Zij waren gespaard.

Maar rondom hen was dood, ziekte en verderf aangericht.

Wat gaf dat voor beeld aan hen?

Ze zullen misschien ontzag hebben gehad, angst of misschien ook vertrouwen.

Ik vul zomaar wat in...

En dan gaan ze op weg.

De verkeerde kant.

En als ze tenslotte vastlopen tussen de bergen, de zee en Egypte weten ze het niet meer.

Zijn ze hierom gered?

Om alsnog om te komen? Even vrijheid geproefd en nu weer terug naar de slavernij?

Ze laten het ook wel horen.

Ze klagen tegen Mozes.

Zijn antwoord is dat ze het heil des Heeren zullen zien. Hij zal strijden. Zij moeten zwijgen.

Hoe vaak loop ik mijn eigen weg door de woestijn. 

Vastgelopen...

Geen vertrouwen....

Slavernij... 

gebonden aan zonden...

En dan: stil zijn, God laten strijden. Op Hem vertrouwen en Zijn heil verwachten.

Als je verder leest, zie je de wolk, het teken van Gods aanwezigheid naar achter het volk verschuiven.

Bescherming, licht, God is aanwezig.

Mozes strekt zijn staf uit op Gods bevel en:

“En de kinderen Israels zijn ingegaan in het midden van de zee, op het droge; en de wateren waren hun een muur, aan hun rechter hand en aan hun linkerhand.”

Daar gingen ze, stap voor stap over het pad wat God gemaakt had.

Stil zijn, zien op Hem en op wat Hij doet.

Dwars door onmogelijkheden heen.

Wat doen wij? Volgen en vertrouwen, ondanks alles wat zo onmogelijk lijkt?

Ze liepen stap voor stap.

Beschermd door de aanwezigheid van God.

Een mooi les!

‭