lauw

‘En schrijf aan de engel der gemeente te Laodicea: Dit zegt de Amen, de getrouwe en waarachtige getuige, het begin der schepping Gods: Ik weet uw werken, dat gij noch koud zijt, noch heet. Waart gij maar koud of heet! Zo dan, omdat gij lauw zijt en noch heet, noch koud, zal Ik u uit mijn mond spuwen.

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij.’

‭‭Openbaring‬ ‭3:14-16, 20‬ ‭NBG51‬‬

Op onze bijbelstudie ging het oa over deze brief. En ik bleef er over denken.

Elke brief die aan een gemeente gericht is in de openbaring, begint met een beschrijving van Jezus. De ene keer als Degene die de zeven sterren in Zijn hand houdt, dan weer als  de Eerste en de Laatste.

Meestal wordt datgene genoemd wat de gemeente niet is.

En Hij zegt hier dat Hij trouw en echt is.

De gemeente was Hem niet trouw meer...

De brief voor Loadicea is een pittige brief.

Zo vreselijk als er staat, dat ze uitgespuugd zullen worden.

Lauw water is vies.

Over dat lauwe water staat ook: was je maar koud of heet.

Zijn wij lauw?

Lauw wordt makkelijker koud dan heet.

Water heet laten worden kost inspanning, van lauw koud laten worden kost weinig moeite.

Na Pinksteren mogen we bidden om vervulling met de Geest. Om in vuur en vlam te staan voor Hem.

Dan ben je niet lauw, maar heet!

Wat worden we makkelijk lauw, aan de buitenkant goede christenen. Maar hoe is ons hart?

Dragen we vrucht voor Hem?

Wat heerlijk dat Jezus zijn liefde ook hier in diezelfde brief, waar zulke harde woorden in staan, laat zien.

Hij blijft kloppen.

Hoewel dat betekent dat Hij buiten staat, geeft Hij niet op.

Hij wil maaltijd houden met diegene die open doet.

Heb jij al open gedaan?