schoenen

‘de voeten geschoeid met de bereidvaardigheid van het evangelie des vredes;’

‭‭Efeziërs‬ ‭6:15‬ ‭NBG51‬‬

Een hele mond vol.

Wat moet ik me hierbij voorstellen?

Ik ga op zoek.

De kanttekeningen zeggen dat de schoenen van de soldaten dienden om pijlen of slagen af te weren. En tegen weersinvloeden. De schoenen van de soldaten waren tot aan de knie.

Als je goed kijkt zie je ook dat de schoenen vanonderen ijzeren noppen hebben. De wegen in het romeinse rijk zullen niet allemaal verhard zijn geweest. En op modder stevig staan is makkelijker als je grip hebt, dan met een leren zool.

Tot zover de schoen.

Nu de schoen die Paulus noemt: bereidheidvaardheid van het evangelie des vredes.

Bereidvaardheid is volgens de kanttekening dat je bereid bent om je geloof te belijden.

Evangelie is blijde boodschap en in de Bijbel gaat het dan om Gods reddingsplan voor deze wereld: de zaligheid door Jezus.

De verwijstekst die er staat is deze:

‘En hoe zal men prediken zonder gezonden te zijn? Gelijk geschreven staat: Hoe liefelijk zijn de voeten van hen, die een goede boodschap brengen.’

‭‭Romeinen‬ ‭10:15‬ ‭NBG51‬‬

En

‘want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis.’

‭‭Romeinen‬ ‭10:10, 15‬ ‭NBG51‬‬

Ook Petrus roept daartoe op en vertelt gelijk hoe we dat moeten doen.

‘Maar heiligt de Christus in uw harten als Here, altijd bereid tot verantwoording aan al wie u rekenschap vraagt van de hoop, die in u is, doch met zachtmoedigheid en vreze,’

‭‭1 Petrus‬ ‭3:15‬ ‭NBG51‬‬

Wat wel meetelt is ook de volgorde waarin Paulus de wapenrusting benoemt.

We moeten niet direct wegrennen om het evangelie aan iedereen te gaan vertellen.

Onze gordel en ons pantser zijn ook belangrijk.

Een soldaat ging geen gevecht aan zonder pantser en gordel.

En als wij van Christus willen vertellen dan is het is net zo belangrijk dat we de gordel van de waarheid en het pantser van gerechtigheid dragen.

Daarvoor moeten we in Christus blijven.

Dan hebben we Zijn vrede in ons hart. Dan kunnen we de aanvallen van de Satan herkennen en weerstaan.

Staan we stevig in onze schoenen en verspreiden we Zijn vrede.

Zijn we bereid om Zijn vrede uit te delen aan de mensen om ons heen?

Of doen we net als Jona? Hij ging zonder schoenen op pad. Met zijn eigen schoenen kwam hij uiteindelijk in de buik van de vis.

God gaf hem daar vergeving en hij mocht gaan, bereid om het evangelie te vertellen aan een vijandig volk.

Wie weet mocht God ons genadig zijn, sprak de koning van Nineve.

En God wás genadig.

Voor hen en voor Jona. En voor ons.