Wachten
Ik moet wachten...
Dat is moeilijk...
Zou best ondertussen wat willen horen.
Wachten is niet zo aan mij besteed.
Misschien aan jou ook niet.
We willen liefst zoveel mogelijk, in zo kort mogelijke tijd.
Zo snel mogelijk dingen afronden.
En toch heeft ook wachten een doel.
Ik denk aan Jozef. Hij leerde wachten:
Zou best ondertussen wat willen horen.
Wachten is niet zo aan mij besteed.
Misschien aan jou ook niet.
We willen liefst zoveel mogelijk, in zo kort mogelijke tijd.
Zo snel mogelijk dingen afronden.
En toch heeft ook wachten een doel.
Ik denk aan Jozef. Hij leerde wachten:
Hij wachtte, heel die lange reis naar Egypte.
En later in de gevangenis. De schenker had beloofd dat hij tegen de Farao over Jozef zou praten. Hem vragen te bevrijden.
Maar het duurde twee jaar. Twee jaar in die sombere gevangenis.
En toch houd Jozef vast aan God.
Wij zien niet meer dan ons eigen kleine ding. Onze eigen dag.
Maar God ziet alles. Nu, vandaag, maar ook de toekomst.
Hij weet wat we nodig hebben.
En twee jaar wachten in de gevangenis is uitzichtloos, eindeloos.
En toch:
Wachten mag verwachten worden.
Hij werd ook gezegend met aardse rijkdom, in zijn geval heel veel zelfs.
Maar God was bij hem. Elke dag.
Reacties
Een reactie posten
leuk dat je de moeite nam om m'n blog te lezen! reacties zijn welkom!