een dag

Wat een dag;
Van blijdschap en schrik, ongeloof.
Van dankbaarheid en zorgen.
Van danken en bidden.

Als er in onze gemeente veel mensen in korte tijd ziek worden, geeft dat zorgen. Gebeden ook.
Tegelijk gaan er dingen verder, waar ik heel dankbaar voor ben.

Afgelopen jaren werd er in een wijk in de stad Kidsclub gehouden. Deze club loopt goed.
Maar toen ging de school dicht.
En een andere geschikte locatie is er eigenlijk niet, voor de club.

Ik ben met bibberende knieën het schoolgebouw binnengestapt. Er zit nu een organisatie in, die de lokalen gebruikt als kantoren.
Maar die bibbers waren niet nodig, want degene die ik nodig had was er niet.
Dus gemaild. En gebeld.
En na een paar weken wachten nog eens gebeld.

En vandaag had ik een gesprek op die locatie.
En we mogen deze zomer gebruik maken van een lokaal in het (voormalige) schoolgebouw.

Dan ben ik zo dankbaar!
Gods werk gaat, ook in die wijk, door.
Fijn om te zien, rijk om een heel klein schakeltje in Zijn dienst te mogen zijn.