Door de knieën

Ik zit in de tuin en plant een nieuwe bloem. Niet de eerste, ook niet de laatste. Zoals meestal werd ik rustig van het werken in de tuin.
M'n gedachten staan niet stil, dat niet. Maar het wordt rustig om me te verwonderen over de schepping. 
De schoonheid van de diverse bloemen en planten. En de enorme hoeveelheid insecten, spinnen, torren, etc etc.
Maar je ziet het pas als je op je knieën gaat.
En daar dacht ik wat langer over na.
Om kleine dingen te zien moet ik door m'n knieën. Om me te verwonderen over de veelzijdigheid van God. 
Zijn zegeningen moeten me op de knieën   brengen: vol aanbidding.

In spreuken staat ook: ga tot de mieren, gij luiaard en wordt wijs.
Als je mieren goed wilt zien, zul je  moeten bukken. 
En waar krijgen we anders wijsheid dan bukkend en op onze knieen voor Hem die alleen Wijsheid is?

Reacties

  1. O ja, dat is echt waar. Dank je wel dat je mij er aan wilt herinneren.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Super mooi dat beeld van door je knieën en dan Gods zegeningen zien! Ga ook maar eens zo in de tuin werken.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

leuk dat je de moeite nam om m'n blog te lezen! reacties zijn welkom!

Populaire posts