perfect

Heel de dag loop ik al te dubben.
Te malen,
te piekeren
een bal in m'n buik, een vervelend gevoel
een hoofd wat niet stil staat en steeds terugdenkt aan dat ene.

En het was niet eens een groot iets.
Het was een foutJE
Kleinigheid, kan iedereen overkomen...
Een reactie van iemand, waar ik overgevoelig op reageer, omdat ik al gespannen was. TE goed wilde doen

Ik wil het te graag goed doen.
of graag te goed, dat kan ook.
Dat is het ook.
ik weet het van mezelf: perfectionisme vergezeld me al heel lang en is meestal niet de leukste metgezel.

Want wat levert het weer een gevecht op, Met mezelf, m''n gedachten, m'n gevoel.

Ik bad of God vandaag m'n gedachten er af wilde halen. Me rust wilde geven.
Hij hoorde en ik kon weer verder, zonder bal in m'n buik en malende gedachten.
Dank aan God!

Maar toen....
een gesprek met iemand die er, nog heel jong, tegenaan loopt.
En precies hetzelfde ervaart;
een vervelend gevoel als er iets mis gaat of een foutje gemaakt wordt.

Wat moest ik zeggen?
Ik snap het, een foutje maken mag!
Jij bent niet perfect en dat hoef je ook niet te zijn.
Jezus was perfect,
Hij kent jou ook.
Hij weet dat we niet perfect zijn.
Hij vraagt of we van Hem houden en Hem volgen.
Hij wil helpen bij dat vervelende gevoel. Hij wil rust geven.

Het was misschien nodig dat ik eerst weer zelf door deze les ging, om die ander te kunnen zeggen wat ze nodig had...