verwacht

Bijna advent.
Een tijd van uitzicht.  Van verwachten.

Praktisch gezien ben ik al bezig geweest met deze weken. Wat gaan we met de gezinsmomenten doen? Hoe gaan we de kinderen bewust maken van wat advent is?
Welke versieringen hangen we op in huis?
Wat ga ik lezen deze weken om zélf stil te staan bij de betekenis van kerst,  van advent.

Inmiddels op bovenstaande vragen wel een antwoord gevonden.  De gezinsmomenten zie je wel op de blog staan straks...
De versieringen;  niet te veel.
En ikzelf...
Ik heb een boekje gevonden en via een andere blog nog een zinvolle invulling van mn stille tijd. (Komt misschien ook nog wel wat over).

Maar gedachten vermenigvuldigen zich...
Want ik luisterde een paar kerstcd`s en die zijn prachtig! Ik houd van die rustige muziek die me laat nadenken.
En bedacht: wij zingen van een kind en zien een lief klein babytje  voor ons. Maar dat Babytje koos voor een leven in lijden. Van begin af in wist Hij  wat Hem te wachten stond. Kerst is niet romantisch. Het was het begin van een onbevattelijke lijdensweg.
En niet voor Zichzelf! Maar voor diezelfde wereld die Hém niet moest, niet begreep (zoals Johannes schrijft: ze hebben het Licht niet begrepen) en uiteindelijk doodde aan het kruis.

Wat een Kind! Wat een Koning!

Dank U mijn Vader
Voor al Uw genade
(Sela)