Vertrouwen

Vertrouwen is een lastige voor me...
Waarom? Iedereen kent wel de momenten dat zijn of haar vertrouwen wordt beschaamd.
Ik geef ook niet snel m'n vertrouwen aan iemand en ben er van overtuigd dat het een relatie definitief kan beschadigen als vertrouwen wordt geschonden.

In dit kader werd ik getroffen door mijn zoon.
Helaas hebben we met hem al heel wat afgedokterd. (raar woord eigenlijk.)
Al vanaf dat hij heel klein was (zo'n half jaar) zijn we bij artsen op consult geweest.
En bij elke arts geef je een hand als je binnenkomt.
Zo niet onze kleine. Hij gaf eigenlijk nooit een hand.
Toen hij drie was zei ik van te voren: Straks gaan we naar de dokter, mama vind het fijn als je hem een hand geeft als we binnenkomen.
Maar nee, hij deed het niet.
Op een keer vroeg ik hem; waarom geef je de dokter geen hand?
Zijn antwoord was: Die dokter kan mij toch niet helpen. Geen idee waar hij het vandaan had, want we waren zijn behandeling net gestart.

Maar zoonlief had het goed aangevoeld; de behandeling sloeg totaal niet aan en we zijn naar een meer gespecialiseerde arts doorverwezen.
Deze dingen hebben we niet met hem gedeeld. Alleen verteld dat we nu weer naar een andere dokter gingen.
Tot mijn verbazing gaf hij de dokter uit zichzelf een hand en zei: Jij maakt mij beter...
(En het klopt, de behandeling van deze arts slaat heel goed aan, we zijn God dankbaar dat we nu deze dokter hebben).

Waarom dit verhaaltje?
Ik vond het vertrouwen wat mijn kind liet zien zó mooi!
Hij gaf spontaan een hand, vertrouwend dat deze arts hem kon helpen.

Wij mogen net zo vertrouwend onze hand in die van God leggen.
Hij zal ons vertrouwen nooit beschamen!
En dat is best een moeilijke les voor mezelf, maar als ik dan weer aan dit voorbeeld denk dan raakt me dat opnieuw.
Worden als een kind en...
Geef de Heere de hand!