spannend...

Spannend...

Spannend, zo'n heel wit blad...
Spannend, zo'n eerste blog.

Niet voor het eerst dat ik schrijf, maar ga ik het echt plaatsen? Mensen die mee kunnen lezen? Misschien is het niet interessant.
Nou ja, dan stoppen ze vanzelf met lezen.

Elke dag een geschenk.
Elke dag weer zoeken naar die kleine lichtstraaltjes die soms ineens ook een een heel erg grote lichtstraal zijn!

Heerlijk om te leven uit Gods hand.
En wat heb ik het nodig, die Hand!
Elk dag weer...

En het gaat niet altijd soepel, lang niet altijd.
Maar elke dag zijn er toch weer dankpunten.

In de afgelopen tijd heb ik geleerd om die dankpunten op een rijtje te gaan zetten en heel bewust voor te danken.
God te danken, maar ook om bijvoorbeeld de mensen om me heen, voor een compliment, een mooi moment, enzovoort.

Zo..
het blad is niet meer wit.
De kop is eraf...

Bedankt!