Eenzaam

Eenzaam.

 

Wat is eenzaam? Alleen zijn? In je eentje zijn?

Soms ben je eenzaam in een groep mensen.  Jij op je eilandje en de ander eveneens op zijn eilandje.

Of nog erger…jij op je eilandje en de rest op het vasteland.

 

Soms kom je iemand tegen die eenzaam is. Het trof me bij een oude vrouw. Ze was totaal verlaten en gelaten…

Oud, weduwe, geen kinderen, 1 nicht die sporadisch (1x per jaar) langskwam. En zo zei ze; ‘zo gaat het in het leven.’

Wat was ik blij dat ik als stagiaire in het verpleeghuis deze mevrouw naar bed mocht doen en wist dat ze een dagboekje bij zich had liggen in het nachtkastje.

Ze was altijd zo blij met elk kruimeltje tijd en aandacht en als je dan die aandacht kunt geven door lezen uit Gods woord is dat extra kostbaar.

 

Maar ook zonder dat kun je je eenzaam voelen.

Eenzaam zijn en eenzaam voelen is niet hetzelfde.

Soms is iemand het grootste deel van de tijd alleen, maar voelt zich niet eenzaam.

Soms is iemand volop in de drukte maar heeft het gevoel alleen te zijn. Er niet bij te horen, niemand die geïnteresseerd is in wat jij te zeggen hebt of naar jou vraagt.

Niemand die echt naar je luistert.

Het voelt zo verschrikkelijk om je alleen te voelen!

 

De stilte die je drukt..

Stilte als een cocon..

De wereld dichtbij en toch…

Ver weg.

 

Eenzaam…

Verlaten…

Eiland…

Ver weg…

 

Maar als ik dan lees in de Bijbel dat er Een is die totale eenzaamheid en verlatenheid heeft ervaren,  en dat niet voor Zichzelf maar voor ons, dan ben ik niet meer alleen of eenzaam. Dan weet ik dat Hij Zijn naam waarmaakt: Ik zal er zijn!