in bed..

Er zijn van die dagen dat ik het liefst in bed kruip.
Dekbed over mn hoofd en klaar.
Even geen dingen die moeten,  zaken die geregeld moeten worden,   achterstallige mail die afgehandeld moet, verantwoordelijk zijn voor dingen en mensen. Zaken en personen die aandacht vragen, problemen die opgelost moeten,  zorgen en moeite om me heen waar ik aandacht voor wil hebben....

Ik probeer mensen tot steun te zijn als dat nodig is. Mee te leven met mensen. tot hand en voet zijn.
En meestal vind ik het geen probleem om voor iedereen klaar te staan.
En doe ik het graag!  Met alle liefde en plezier en de gekregen talenten.

Maar soms....is ook míjn tank leeg.
En vliegt al het leed me naar de keel.
Mijn schouders zijn niet sterk genoeg om alles te dragen.

Maar.....
Ik hoef ook niet alles te dragen en al het leed op te lossen.

Als ik God in het oog blijf houden zal Hij me vullen en laten zien wat ik wel en niet moet doen.
Hij neemt alles op zijn schouders en tilt het bij mij er af.

Dan kan het dekbed weg en mm bed leeg zijn.
Dan begint er weer een nieuwe dag samen met Jahwe.  Zijn naam is: Ik zal zijn.

En niet ik...mensenkind