zorgen

Ik lees in een overdenking het volgende:

Je zorgen veranderen of verdwijnen niet door je zorgen te maken, maar alleen door je te wenden tot Hem, die alles in Zijn handen houdt.

Dat is zeker waar!

Zorgen herhalen en blijven piekeren lost ze niet op. Integendeel, ze worden in gedachten steeds groter.

Maar Corrie ten Boom zei al: God is groter dan ons grootste probleem

God zegt het zelf: ‘Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God.’

Fillipenzen 4

Maar waarom vind ik het dan zo moeilijk? Waarom voer ik hele gesprekken in mijn hoofd over de zorgen of problemen die ik ervaar?

Waarom zeg ik het tegen God en pak het weer op en sjouw het verder met me mee?

In plaats van het neer te leggen bij God en het daar te laten?

Ik weet dat er staat: Hij geeft het zijn beminden in de slaap.

En de tekst hierboven ken ik óók!

Is het teveel zelfstandig  en te weinig afhankelijk willen zijn?

God is zó betrouwbaar. 

Maar de praktijk is weerbarstig. 

En toch, als je inderdaad leunt op Hem, dan sta je op een Rots.

Het is zo mooi om met God te leven. Hij zorgt.

Dan hoeven we, dan mag ik me, geen zorgen meer maken.

‘Jezus zag hen aan en zeide: Bij de mensen is dit onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk.’

Matteüs 19:26 NBG51

En als je dit kleine stukje van die grote wereld ziet, zou je dan bezorgd zijn?