vakantie-einde

Nog een dag vrij en dan mag ik weer gaan werken.
Nog drie dagen en ook de school begint weer.
En hoe heerlijk vakantie ook is, structuur vind ik ook weer fijn.

(zomaar een plaatje van een pioenroos, waar ik altijd vol bewondering naar kijk.)

En met dat de school en de sport en de clubs en de vergaderingen en alles weer gaat beginnen, komt ook een stukje strijd om de hoek kijken.

Strijd om stille tijd, om ruimte te blijven maken in mijn agenda voor God en Zijn Woord.

Om een moeder naar Gods hart te zijn,

om een vrouw te zijn die God dient gewoon in het dagelijkse leven.

In mijn huis en in mijn werk, in mijn gewone huishoudelijke taken en mijn gewone contacten met de mensen om me heen.

Misschien is strijd een groot woord, maar soms ervaar ik het wel zo.

Vooral veel op God zien en niet op jezelf...

Zondag kregen we zo'n prachtige les! Ik word er nog blij van als ik het in m'n gedachten herhaal.

Kort gezegd kwam het hierop neer:

Bid zonder ophouden (want God weet dat er strijd is) en dankt in alles (want Hij heeft  de overwinning al behaald).

Dat is heerlijk!

Dan kun je, kan ik, het gewone leven weer in!