gebrokenheid en beloftes

Het eitje was gebroken.
Een mooi blauw merelei.
Stuk, leeg.
Het herinnert me aan de gebrokenheid in deze wereld en het verdriet wat overal om ons heen zichtbaar is.
En zoveel mensen dragen een onzichtbare last of verdriet met zich mee.
Spijt, eenzaamheid, pijn, gemis, lijden.
Ziekte, zorgen, kruisdragen.
Zonden, verbitterheid.
Zoveel dingen die we op kunnen noemen. Zoveel dingen die in ons leven, in leven van een geliefde of in levens van mensen verder weg gebeuren.
Denk maar aan christenvervolging.
Denk maar aan...

We kunnen verdrinken in al het verdriet.
We kunnen het uitschreeuwen naar God: waarom?
Moeten we dan in mineur eindigen?
Nee, we mogen met elkaar meeleven, meebidden, meestrijden.
En ons vastklemmen aan God.
God laat ons niet los: Hij zocht Adam op,
toen de zonde en de verleiding gekomen was.
Hij deed Adam( en ons) de belofte: Er komt een Verlosser. (Genesis)
En die kwam: Jezus.
En Hij doet opnieuw een belofte:
Ik maak alle dingen nieuw!
Dus geen gebrokenheid en lijden meer. Geen tranen. Want God zal alle tranen van onze ogen afwissen. Geen rouw zal daar zijn, noch gehuil.

Dan is er uitzicht en hoop, in verbrokenheid en in lijden.

Reacties

Een reactie posten

leuk dat je de moeite nam om m'n blog te lezen! reacties zijn welkom!

Populaire posts