Sterren in de nacht

Abraham, wat een vertrouwen op God liet hij in zijn leven zien.

Terwijl er lang niet altijd zekerheden waren.

Op reis naar... Ja waar heen? Het land dat Ik je zal wijzen.

God geeft hem een belofte mee dat  Hij zal zegenen die Abraham zegenen en vervloeken zal die hem vervloeken.

En dan staat er heel simpel: toen vertrok Abraham.

Dan moet hij al ondervonden hebben in zijn leven in Haran, dat Degene die hem riep Zijn woord waarmaakt.

Denk ik zomaar, immers, Abraham was rijk, had personeel, familie, kortom een goed leven.

Uiterlijk gezien geen reden om te vertrekken. Of misschien het wonen tussen afgoden en de dienst daaraan. 

En hij vertrok. 

Zonder zekerheden uit zijn vorige leven, zonder bekend einddoel.

Maar met God!

Vertrouw ik zo op God?

Durf ik mijn zekerheden los te laten?

Abraham kreeg eveneens de belofte dat hij een groot volk zou worden. Wat heeft het lang geduurd voordat hij de vervulling mocht zien. En dan een kleine vervulling.. Een zoon, maar dat is nog geen volk!

Wij zien wat er gebeurt is in de decennia erna: Israel als vervulling van de belofte. Maar dat wist Abraham niet!

Moedgevend vond ik dat hij door God zelf weer bemoedigd en onderwezen wordt op het moment dat hij twijfelt.

God geeft hem een antwoord: Ikzelf ben je schild, je Beschermer.

Zo heerlijk dat God zich zo aan Zijn kind laat zien. Hoe veilig ben je dan! 

En God weet af van zijn vragen en antwoord erop. 

Ook wij hoeven niet zelf te blijven rondlopen met vragen. God wil het horen, weten van ons!

Toch lijkt het geen antwoord op de vraag naar een zoon. En dat antwoord komt nog wel. 

Abraham moet de sterren tellen.

God maakt zijn belofte zichtbaar voor een twijfelend mens.

God weet volmaakt wat we nodig hebben en dat kan een zichtbare herinnering zijn.

Ik denk dat hij er vaak aan gedacht heeft op het moment dat hij sterren zag: God houdt zijn woord. 

Jaren later werd Izak geboren.

Vervulling van de belofte.

  

Afbeelding uit prentenbijbel van marijke ten cate