afhankelijk

Nog 10 weken, dan is het kidsclub.
Elk jaar houden we als gemeente drie kinderclubs met als doel; evangelisatie.

Ik mag elk jaar een team aansturen en alle voorbereidingen doen, samen met een groep anderen.
En wat kunnen we terug zien op prachtige, gezegende weken!
God opent deuren en harten om club te kunnen houden.

Maar soms loop ik tegen dingen aan;
Het is veel werk, waar ik van geniet, maar soms ook op de rem moet trappen omdat het téveel werk is.
Het is een strijd om mensen te krijgen die mee willen werken.
We doen er van alles aan, maar het blijft trekken.

Inmiddels weet ik; God staat in voor Zijn werk!
Hij is betrouwbaar en ik mag in afhankelijkheid alles bij Hem neerleggen.
Ik hoef me geen zorgen te maken, Hij opent deuren.
Maar ik vind het moeilijk.
Liever ging het vanzelf...
Liever had ik deze les in m'n zak, zogezegd, in plaats van steeds opnieuw leren...

Aan de andere kant; het ís Zijn werk, niet dat van mij...
Het staat of valt niet met mijn werk...
ik moet leren pas op de plaats te maken en Hem ruimte geven.
Leven in afhankelijkheid, ook hierin.

Ik heb zin in de kidsclub!
Het is heerlijk om Gods woord te vertellen en een week met kinderen uit de wijk op te trekken.
Om te zingen met hen en te zien hoe ze genieten van de sketch.
Om te ervaren dat het team samenwerkt, met hun eigen talenten en geloof en zo met de kinderen optrekt.
Om Gods aanwezigheid te ervaren, om uit te delen en dan ook zelf gevoed worden.

En tot de club draait; schuilen onder Gods vleugels.
En de zaken die me zwaar vallen bij Hem brengen en daar laten.

Deze moeder met kleintjes kwam ik onderweg op de fiets tegen. Toen ik afstapte om een foto te maken, kropen ze dicht tegen de moeder aan.
Mooi beeld van schuilen bij God!