eer aan...

Vandaag lazen we in de bijbel uit 1 kronieken 29.
Wat is dat mooi!

David zingt voor zijn God aan het eind van zijn regering.
En hoewel hij veel goede dingen deed, zijn er toch ook heel wat verkeerde dingen van hem bekend.

Hij heeft veel meegemaakt, een kleine greep:
Rouw om zijn kinderen.
Vervolgd door zijn schoonvader.
Vluchten voor zijn zoon.
Oorlogen.
Zijn vriend verloren.

Stuk voor stuk dingen waarvan ik denk; een ervan is al heel zwaar...hij beleefde het allemáál.
Er zijn veel prachtige psalmen door hem geschreven. Vol vertrouwen, vol berouw, vol hoop.

Dit loflied trof me omdat hij, een groot koning, nederig is gebleven.
Hij geeft God de eer.



Wat heerlijk dat hij zo tot voorbeeld van ons kan zijn.
Nee, ik ben geen koningin..
Maar is niet ieder voor zich soms bezig zijn eigen 'koninkrijk' te maken, waarin wij het regelen, goed doen, regeren, aanzien verwerven?

Elke dag ontvangen uit Zijn hand; gaven, geschenken.
We moeten Hem, onze God, daarvoor de eer geven!
(vers 11)
U, O Heere is de grootheid
en de macht
en de heerlijkheid
en de overwinning
en de majesteit.
want alles wat in de hemel en op de aarde is, is van U.
U is het koninkrijk
O Heer en U bent verheven als hoofd over alles.

David zegt in vers 14:
Want wie ben ik, en wat is mijn volk, dat wij de macht zouden verkregen hebben, om vrijwillig te geven als dit is? Want het is alles van U, en wij geven het U uit Uw hand.

Dit gaat over de gaven die gegeven zijn voor de tempel. Maar als we dat doortrekken naar nu dan geldt nog steeds:
Alles is van U!
Wat heerlijk eigenlijk, dat niets van ons is, maar van God!
Dan mogen we toch uitdelen aan de ander, van Hem!
En Hem, steeds opnieuw loven, prijzen, eren!

Dank U, mijn Vader
voor al Uw genade
sela