Rust

Van nature ben ik niet zo rustig.
Eigenlijk ben ik altijd wel ergens mee bezig, is het niet met m'n handen, dan wel in m'n hoofd. Soms wordt ik vreselijk moe van de altijd maar draaiende gedachten.
Het helpt me enorm om lijstjes te maken. Met als gevolg dat ik een lijstje heb liggen over welke boeken ik nog wil lezen (dat doe ik dan weer wel heel graag, blijkbaar toch de rust voor gevonden!), wat ik aan moet schaffen in de stad (meestal niet veel, maar dan staat het er maar en het groeit van zelf ;-) ),
mogelijke onderwerpen om over te bloggen,
dingen die ik uitgeleend hebt,
ideeën voor gezinsmomenten
ideeën voor ons nieuwe huis
enz.
Alleen al van alle lijstjes zou je weer onrustig worden

Het voordeel van de lijstjes vind ik dat het uit m'n hoofd is, dus een stukje rust creëert. En een lijstje afwerken, dat is ook een goede manier.

Nu is onze jongste een hele slechte slaper. Om in te slapen moeten we naast hem zitten. Tussen de middag en 's avonds.
Dit was aanvankelijk ook een stuk frustratie voor mezelf. Want als hij slaapt, kan ik een hoop doen waar ik anders niet aan toe kom.
Ik zat naast z'n bed; de was/afwas/ stofzuiger/ dweil/ mail/etc wachtte..

Tegelijk was ik op zoek naar een moment van stille tijd.

Wat ligt er meer voor de hand dan dat moment van stilte, naast het bedje van mijn kind, te gebruiken voor tijd met God?
Wat een mogelijkheid gaf God me!
Bidden voor mijn gezin, de kinderen om me heen, in de gemeente, op de kinderclub, enz.
Bidden voor de zorgen en noden in de gemeente en bij anderen.
En danken! Vooral voor dat moment van rust, wat zo in de schoot geworpen werd.

God is een Vader! Hij liet zien wat ik nodig had.