complimentendag

Onzekerheid kan een hoop mooie momenten minder mooi maken.
Helaas...
Want het is zo fijn om te genieten van wat je krijgt. In de breedste zin van het woord...cadeautjes van een ander of van jezelf. Soms door een bos bloemen of een mooie cd, maar ook door een compliment.

Maar al te snel ben ik geneigd om te zeggen; dat had je niet hoeven doen! Of: iedereen kan het toch, zo bijzonder is het niet. En als ik om me heen kijk zijn er meer mensen die het moeilijk vinden om een compliment te ontvangen!

Op een lezing werd verteld (en het raakte me): Als je in de spiegel kijkt dan zit er heel vaak een duiveltje op je schouder die meekijkt en in je oor fluistert. Je bent niet mooi, je bent niet bijzonder, je bent niets waard.
Maar je mag zeggen; Ik ben Gods geliefde kind! Hij heeft me gemaakt en gevormd en de talenten gegeven. Daarom mag ik blij zijn met mezelf.

Maar o, wat vergeet ik dat weer snel.
En wat is het soms lastig om echt blij te zijn met een compliment.
Corrie ten Boom zei; complimenten mag je aan God aanbieden. Daarom mag je ze ook aanvaarden met blijdschap.

Dat heeft me er wel toe aangezet om anderen complimenten te maken en ze zelf ook meer te aanvaarden met blijdschap.
En het blijft een leerproces voor mezelf.

In dit verlengde ligt wat we soms thuis doen.
We hebben af en toe een complimentendag.
Heel bewust zijn we dan bezig met het benoemen van positieve dingen van elkaar.
We genieten van de glinstering in de ogen van onze kinderen als we ze een compliment geven én we genieten als we ze spontaan een compliment aan elkaar horen geven.

Het is ook een manier die ik van een kennis hoorde, om een ruzie om te buigen.
Als ze flink ruzie hebben zeg ik wel eens: Ik tel tot drie en dan zeggen jullie iets leuks over elkaar of tegen elkaar.
Ze gaan dan heel hard nadenken en daarmee is vaak de ruzie al afgelopen en ze maken elkaar dan ook een compliment!

Reacties

Een reactie posten

leuk dat je de moeite nam om m'n blog te lezen! reacties zijn welkom!

Populaire posts